Advertising decisions
In 1990, inmiddels dus 35 jaar geleden, woonde ik een presentatie bij van Philips manager Ulrich Lachmann. Recent kwam ik zijn presentatie weer tegen. Het is verrassend te lezen hoeveel van de kennis en inzichten van toen was nu nog steeds overeind staat. En waarvan helaas nog steeds weinig marketeers zich bewust zijn in de praktijk. Lachmann vertelde toen ook al dat mensen in principe niet geïnteresseerd zijn in reclame. Iets wat we nu nog steeds de nodige marketeers moeten voorhouden. Hij onderbouwde dit met een praktijkvoorbeeld. “20% van de bevolking koopt in een jaar een nieuwe TV. De leadtijd van interesse tot koopmoment is gemiddeld 2 maanden. Dit betekent dat 20%: 6 = 3% in een periode van 2 maanden interesse heeft! 97% is dus niet geïnteresseerd … Dit werd recent ook bevestigd in een rapportage van WARC.
Maar vervolgens gaf Lachmann aan dat het beslissingsproces voor TV’s en andere durabels vaak – onverwacht – toch nog (veel) korter is dan je denkt. Bijvoorbeeld in het geval van een mankement (een kapotte televisie of wasmachine) is die nog veel korter. Bijna impulsief en dan heeft de verkoper veel invloed op het aankoopproces.
Werkelijke aandacht
De laatste jaren is er gelukkig besef van en onderzoek naar het verschil tussen totaal bereik en werkelijke aandacht. De Australische professor Karen Nelson Field is hierin een voorloper met haar attention trace theorie waarvan de denkwijze en data in onze Brand Media Optimizer methodiek zijn verwerkt. Lachmann vertelde in 1990 dat bij een low involvement product de kijktijd naar een advertentie (boodschapbereik) 2 tot 3 seconden is. Voor een high involvement product ligt dit op 4 tot 5 seconden. En dat de informatieopname van beelden veel groter en sneller is dan die van tekst. Dit wordt bevestigd door Nelson Field en onderzoeken van Ebiquity en Lumen.
De winkelvloer
Lachmann signaleerde ook al dat producten met low involvement vooral ook aandacht op de winkelvloer moeten hebben. Maar hij begreep dat dit niet altijd goed uit de verf komt. Je bent afhankelijk van de retailer (voorraad, acties, presentaties, marge etc). Hij adviseert om juist daarom een pull strategie toe te passen. Zorg dus zelf voor een sterk merk. Zorg voor continu mentale beschikbaarheid in combinatie met de fysieke verkrijgbaarheid.
Retailmedia
Die aandacht op de winkelvloer staat natuurlijk al decennia in de belangstelling en de retailers hebben dat altijd al goed begrepen. Ze maken tegenwoordig dus gretig gebruik van de nieuwe technische mogelijkheden. Het is voor hen een volgend verdienmodel zoals eerst hun magazines waren.
Mark Ritson was hier overigens recent vrij duidelijk over; Retailmedia is volgens hem ‘deep shit’. En dat zien we eigenlijk ook wel terug in onze analyses. Natuurlijk zijn de salesresultaten op korte termijn vaak ‘spectaculair’, maar dat waren ze altijd al. De nieuwe verschijningsvormen staan nog in de kinderschoenen, zijn nog relatief duur en de rapportages van retailers zijn uiterst ondoorzichtig en niet vergelijkbaar. Opmerkelijk vinden we, want als je werkelijk iets goeds te bieden hebt, ga je de resultaten niet verhullen. En of de inzet van deze kanalen een “vrijwillige en een goed onderbouwde keuze” is of zoals dat altijd al was “part of the deal”, is voorlopig ook niet echt helder.
Al met al kom ik tot de conclusie dat er in dertig jaar eigenlijk niet zo heel veel is veranderd en dat er met goed onderzoek en monitoren nog veel te winnen is voor marketeers.
Advertising decisions Meer lezen »









